Բարև, սիրելի’ ագռավ, ես քո ստեղծաործությունը կարդացել եմ և ինչու՞ պանիրը աղվեսին չտվեցիր. դու հարյուր տոկոսով կիմանայիր, որ
ինքը ուզում էր: Դու նաև մեղավոր ես, որովհետև դու քո բերանը բացել էիր և երգում էիր պանիր ուտելով և պանիրը ընկավ գետին ու սոված գնացիր, իսկ աղվեսը՝ կուշտ:
Բարև, սիրելի՛ աղվես, ես ձեր հեքիաթը կարդացել եմ և փաստորեն բախտդ բերել է, որովհետև դու լրիվ պանիրը կերար, եթե խելացի լինեիր, դու կարող էիր կիսել: Ագռավը սոված և տխուր մնաց ու թռավ մի ծառին, դու չտեսար, թե ինչպես է նա լացում: Ագռավը մի քանի րոպեից թռավ Եգիպտոս, որովհետև ցուրտ էր:
