Երեկոյան, քնից արթնանալով, առյուծն սկսում է մռնչալ՝ արթնացնելով անտառի հեռու ծայրերում քնած կենդանիներին: Արթնանում է նաև մի նապաստակ, որ տեսնելով մյուս կենդանիներին փախչելիս ու թաքնվելիս, ասում է.
-Ինչո՞ւ պիտի առյուծն այդպես ահարկու մռնչա, և բոլորը փախչեն ու թաքնվեն: Ինչ է, չե՞մ կարող ես էլ նրա պես մռնչալ, որ մեծից փոքր սրտաճաք լինեն վախից:
Եվ նապաստակը թոքերը պատռելով փորձում է առյուծի պես մռնչալ, բայց ողորմելի ճվճվոց է դուրս գալիս: Հենց այդ պահին մի սոված աղվես է անցնելիս լինում: Լսելով նապաստակի ճվճվոցը` նա գալիս է, ճանկում մեծամիտի գլուխը և ասում.
-Սրանից հետո լավ հիշիր՝ դու նապաստակ ես ու ոչ թե առյուծ:
Ասում է և ուտում հիմար նապաստակին:
- Բնութագրի՛ր առակի հերսներին:
Նապաստակայս առակում շատ միամիտ էր: Նա կարծում էր, որ բարձր մռնչա, կնմանվի առյուծին: Իսկ աղվեսը չար էր և օգտվեց նապաստակի միամտությունից:
- Ո՞րն է այս առակի խորհուրդը։ Մեկնաբանի՛ր։
Առակի խորհուրդն այն է, որ բարձր ձայնը ոչինչ որոշում: Կարևորը իրեն ճիշտ պահելն է:
- Առակի ասելիքը բնորոշող ասացվածքներ գտի՛ր ու դուրս գրի՛ր:
Սկզբում մտածիր, հետո գործիր:
- Խորհուրդ տուր այս առակի հերոսներին:
Ես խորհուրդ կտամ նապաստակին չլինել միամիտ, առյուծին՝ լինել դաստիարակված, իսկ աղվեսին՝ լինել բարի:
- Paint նկարչական խմբագրով նկարի՛ր առակը: